Yarınsız Çocuklar
Gözlerimi kaybettim önce, açlığımı sonra. Sanırım öldüm. Ama
çok düşünmeyin siz. Ölen ilk çocuk değilim. Kıyıya vuran ilk bebek. Nefes alamayan
bedeni parçalanan… İlk çocuk değilim ben mahkum edilen. Sanırım öldüm…
Yıllar önce yalnızdım. Doğarken çığlık çığlığa…
Kimsesizliğe değildi haykırışlarım. Doğum sancısıydı bu,
nefes almanın sesiydi rengarenk.
Rengarenk doğmuştum, ya da öyle sanıyordum. Çocuktum … Tüm
sanrılarımı hoş görebilirsiniz. Bir teraziyse aradığınız, sesimi
tartabilirsiniz. Ben hatırlayamıyorum hislerimi. Yıllar öncesinin ağırlığını
sesimin. Umarım çizmişsinizdir yüzümün mutluluğunu, çığlıklarımın coşkusunu.
Çocuktum… İlk zamanları henüz farkındalığımın. Şimdilerde sesimin değil kulaklarımın acısını
çekiyorum. Açlığımın yıkıntılarını. Bir ses yankılanıyor durmadan. Midemde
garip sesler. Enkaz içinde oyuncaklarım.
Sanırım öldüm.
Yorumlar
Yorum Gönder